Przeciwciała anty-TPO nie występują we krwi osoby zdrowej, dlatego ich obecność zawsze zwiastuje choroby tarczycy. Aby dowiedzieć się, na które schorzenie wskazują przeciwciała, należy oznaczyć ich stężenie we krwi. Sprawdź, na czym polega badanie przeciwciał anty-TPO, jakie są wskazania do badania i jak interpretować wyniki badań.
Przeciwciała anty-TPO, czym są?
Przeciwciała anty-TPO to przeciwciała skierowane przeciwko peroksydazie tarczycowej – białku produkowanemu przez komórki tarczycy. Nie występują one w organizmie osoby zdrowej, ponieważ ich obecność jest wynikiem reakcji obronnej układu odpornościowego. Rozpoznaje on komórki tarczycy jako obce i traktuje jak zagrożenie, dlatego produkuje przeciwciała (anty-TPO), które to zagrożenie mają wyeliminować. W wyniku tego procesu następuje uszkodzenie tkanki tarczycy, a co za tym idzie – zaburzenie jej funkcji (zapalenie, niedoczynność lub nadczynność). W związku z tym oznaczenie stężenia tych przeciwciał wykonuje się w diagnostyce autoimmunologicznych chorób tarczycy. Badanie to pozwala określić także, czy pacjentowi można podać leki, takie jak amiodaron czy interferon alfa i interleukina 2. Oznaczenie stężenia przeciwciał anty-TPO zwykle endokrynolog zleca jednocześnie z badaniem stężenia tyreoglobuliny.
Badanie anty-TPO
Przeciwciała przeciwtarczycowe (przeciwko tyreoperoksydazie) są produkowane przez układ immunologiczny – nie występują one u osób zdrowych. Anty-TPO doprowadzają do zaburzenia pracy tarczycy – możliwe jest utrzymywanie się długotrwałego stanu zapalnego, a także jego niedoczynności lub nadczynności. Badanie anty-TPO wykonuje się w przypadku podejrzenia występowania choroby autoimmunologicznej, tocznia rumieniowatego czy reumatoidalnego zapalenia stawów. Ponadto pomaga ono określić, czy pacjent może przyjmować niektóre środki farmakologiczne (np. interferon alfa, lit lub amiodaron).
Badanie anty-TPO a tarczyca
Wskazaniem do przeprowadzenia badań będą przede wszystkim objawy zaburzenia pracy gruczołu tarczycy. W przypadku niedoczynności są to w głównej mierze: ospałość, skłonność do tycia, wole, ogólne osłabienie, wypadanie włosów, zaparcia, wizualne pogorszenie stanu skóry. Nadczynność wiąże się z kolei ze wzmożonym poceniem, bezsennością, wytrzeszczem oczu i znaczną utratą wagi – co jest konsekwencją przyspieszonego metabolizmu. Od prawidłowej pracy tarczycy zależy ogólny stan organizmu. U kobiet (a niedoczynność tarczycy występuje u nich znacznie częściej niż u mężczyzn) może doprowadzić do zaburzeń miesiączkowania i utrudnić zajście w ciążę.
anty-TPO, co pozwala wykryć?
Choroby, o których świadczy wysokie stężenie anty TPO, stanowią olbrzymie zagrożenie dla zdrowia i życia. Pomimo egzotycznych nazw występują jednak coraz częściej i stanowią istotny problem dla wielu pacjentów na całym świecie. Choroba Hashimoto jest przewlekła i często prowadzi do niedoczynności tarczycy. Do klasycznych objawów choroby Hashimoto należą: osłabienie, zaparcia, długa i bolesna miesiączka u kobiet, chrypka i wole tarczycowe. Często towarzyszą im zaburzenia psychiczne – rozdrażnienie, przygnębienie i ciągłe zmęczenie. W grupie ryzyka znajdują się zwłaszcza kobiety między 45. a 60. rokiem życia. Obserwuje się widoczną zależność genetyczną – Hashimoto najczęściej atakuje osoby, których krewni cierpieli na tę chorobę. Oprócz badania anty-TPO wykonuje się także badania hormonów – TSH, FT4, oraz biopsję cienkoigłową tarczycy. Warto zaznaczyć, że nie ma całkowicie skutecznego leczenia. Stosuje się leczenie substytucyjne.
Anty-TPO – wskazania do wykonania badania
Anty-TPO to przeciwciała przeciwtarczycowe. Do produkcji anty-TPO w organizmie dochodzi w wyniku potraktowania przez układ immunologiczny komórek tarczycy jako obcych. W wyniku tego następuje uszkodzenie tkanki tarczycy, przewlekłe zapalenie gruczołu, zaburzenie jego funkcji (niedoczynności lub nadczynności tarczycy. Badanie krwi na przeciwciała anty-TPO wykonuje się w przypadku podejrzenia choroby autoimmunologicznej tarczycy oraz u osób z innymi chorobami autoagresywnymi, na przykład układowym toczniem rumieniowatym, reumatoidalnym zapaleniem stawów czy niedokrwistością złośliwą, jeśli pojawiły się u nich objawy wskazujące na chorobę tarczycy. Symptomami stanowiącymi wskazanie do przeprowadzenia badania na przeciwciała anty-TPO, związanymi z niedoczynnością tarczycy są takie objawy, jak: wole. tycie, przemęczenie, wypadanie włosów, wysuszona skóra, zaparcia, wrażliwość na zimno.
Anty-TPO – normy
Anty-TPO oznacza się w celu wykrycia i określenia poziomu przeciwciał przeciwtarczycowych, jednak nie określono jednolitych wartości referencyjnych dla anty-TPO. Wiąże się to z faktem, iż na wynik anty-TPO duży wpływ mają takie czynniki, jak wiek, płeć, metoda badania, badana populacja i laboratorium, gdzie badanie anty-TPO jest wykonywane. Zakres referencyjny dla anty-TPO określany jest dla konkretnego oznaczenia.
Przeciwciała anty-TPO – interpretacja wyników badań
Anty-TPO jest wskaźnikiem różnych schorzeń. Nieprawidłowy wynik anty-TPO świadczy bowiem o zaburzeniu autoimmunologicznym związanym z tarczycą. Niezbyt wysoki poziom przeciwciał anty-TPO może oznaczać cukrzycę typu I, układową chorobę tkanki łącznej, raka tarczycy lub reumatoidalne zapalenie stawów. Znacznie podwyższony poziom przeciwciał anty-TPO tarczycy wskazuje z kolei na chorobę Hashimoto lub Gravesa-Basedowa.
